Een zeer mooie collectie!
Ik ben Belgische, getrouwd.
Woon sinds 2017 in regio Moraira
Cumbre Del Sol.
Ondanks ons gezinnetje bestaande uit 2 kinderen met partner en 2 kleinkinderen. Die in Belgie wonen.
Hebben wij nog geen seconde spijt dat we naar Spanje zijn geëmigreerd.
Voor onze gezondheid doet de Spaanse natuur en atmosfeer ons erg veel deugd aangaande pijn. Wat nog steeds aanwezig is maar minder dan in het koude België. Uiteraard leer ik Spaans want ik vind dat nodig. Ik vind dat je de taal van je woonplaats moet leren spreken. Ik heb zonder dat ik het wist een talen knobbel door eerst Grieks te leren tijdens revalidatie’s van veel orthopedische operaties. Ons plan was om naar Griekenland te gaan wonen. Maar door de grote crisis daar heeft onze Griekse vriend het ons afgeraden. De beslissing deed enorm veel pijn. Maar nu zijn mijn echtgenoot en ik sUper gelukkig dat we de raad van onze Griekse vriend hebben opgevolgd. Was al dat Grieks wat ik geleerd heb. Maar Spaans geweest. Toch kan ik al een beetje Spaans spreken. En start in september met Spaanse cursus samen met mijn hartsvriendin en buurvrouw. Samen gaan we 2 x per week Spaanse lessen volgen. En met 2 stimuleer je elkaar hè. Mijn man begrijpt veel Spaans maar durft het minder te praten. Ondanks het fijt dat wanneer je moeite doet, je geholpen wordt om ermee door te gaan. Ik heb de gewoonte luidop te leren thuis. Zo vangt hij veel op van mij. En gebruikt hij het ook stilaan steeds meer. Ik persoonlijk vind het spijtig dat personen die hier wonen weinig interesse tonen in de Spaanse taal. Wat een mooie taal. Ik vind dat je je moet aanpassen aan de taal van het land waar je woont. Al heb ik nu zeer veel problemen met onthouden. Ik heb 2 jaar Epilepsie, Die gelukkig onder controle is door medicatie. Maar kan bijna niks onthouden. Iets wat ik met de Neuroloog waar ik patiënt bij ben. Zeker om zal vragen. Ik heb veel verschillende chronische ziektes. Met constante pijn. Ik hoop nu echter wel dat ik niet de diagnose Alzheimer krijg bij nader onderzoek. Naar de oorzaak. Mijn mama had namelijk Alzheimer dus ik weet wat het is . Niet alleen voor jezelf maar ook voor je echtgenoot en kinderen en kleinkinderen. Maar ik ga nu niet doemdenken. Ik heb de vraag gesteld bij de diagnose Epilepsie. Of ik toch geen Alzheimer zoals mijn mama. Of Parkinson zoals mijn lieve papaatje , wat bij hem gelukkig, toch snel is gestabiliseerd met medicatie. Wat mer Alzheimer moeilijker is zoals we het hebben meegemaakt met ons lieve mamaatje.
Ik hoop snel onderzoeken te hebben aangaande het vergeetachtig zijn. Ik heb nu altijd een boekje bij mij. Waar ik alles meteen in noteer. Zodat ik niks vergeet. Vooral belangrijke dingen. Maar ik hoop en denk dat dit op de duur mijn dagboekje zal kunnen worden, hopelijk.
Wij zijn vooral sUper gelukkig met ons tweetjes hier in Spanje wonende.
Goed overlegd met onze dochter en zoon wat belangrijk was voor ons. Maar zij wisten dat onze droom in de zon gaan wonen als we in pensioen waren. Wat door arbeidsongeval bij mijn man en mijn vele orthopedische operaties rond dezelfde periode. Beide niet meer kunnen werken op 54 jarige leeftijd of het werd een rolstoel. Dan is de keuze door de schrik daarin te belanden. Een Belangrijke diagnose. Waarbij wij meteen als beide een verschillende zelfstandige zaak. Moeilijk maar toch snel gehandeld en beslist niet meer door te gaan met onze eigen zelfstandige zaak. Ik heb de diagnose gekregen van 2 schouder operaties toen mijn echtgenoot aan het revalideren was in bed in stoelstand liggen. Wegens slechte diagnose. Bij arbeidsongeval. Hadden we pas de juiste diagnose bijna 3 maanden later in een ander ziekenhuis. Dus heb ik gevraagd aan de chirurg of ik mijn operaties
Kon uitstellen tot mijn echtgenoot beter was na revalidatie. Dat kon. Ik ben ongeveer 2,5 jaar later geopereerd. Uiteindelijk 3 x aan mijn schouders, namelijk: links2 x en rechts 1 x. Of omgekeerd. Alles staat getypt en wordt telkens aangepast bij een nieuwe operatie wat uiteindelijk 12 orthopedische operaties en 1x spataderen. Op 24/12/ 2016 denk ik. Inderdaad de dag van kerstavond. Ik dacht dat is nikske. Maar dit viel eigenlijk best wel tegen op kerstavond en oudjaar avond. Maar ik was al blij dat de chirurge dit voorstelde. Dit was snel na mijn consultatie. Ik dacht ik kan er maar vanaf zijn. Ik heb ook een nieuwe knie links. Ik heb een drie dubbele hernia nek operatie gehad en een drie dubbele hernia rug operatie. 6 maand na de laatste operatie aan mijn rug was ik bijna pijnvrij en pijnstillers vrij. Toen is er een oude man in slaap gevallen achter zijn auto stuur en in mijn zij flank van mijn bestuurders deur ingereden. Sindsdien ben ik niet meer pijnvrij. Daar er een 2’de x whiplash. En Back-plash rug-plash werd vastgesteld. Met de diagnose dat ik waarschijnlijk nooit meer pijnvrij zou zijn. En idd is dat zo. Maar daar leer je ergens mee leven en genieten van de mooie momenten die de pijn efkes doen vergeten. Bijvoorbeeld als ik een namiddag naar een life optreden ga en dan veel dans kom ik pijnvrij thuis. Heerlijk. Wat ik dan van poetsen niet kan zeggen.
Ik hoop dat ik met mijn vele woorden niet vervelend overkom. Ik kijk uit naar de 2de trouwdag van onze dochter en haar verloofde, en dan zien we ons 10 jarige kleinzoon haar zoontje ,. En ook 1 jarige kleindochter van onze zoon en partner die 14 dagen langer is blijven zitten in de mama’s warme buikje,, waardoor ze geboren is op mijn man haar Opi Spanje zijn verjaardag. Dat was een hele mooie verassende aangename wonderbaarlijk verjaardag geschenk 💝 en ze is het zonnetje van ons gezinnetje. Altijd lacht ze. Enkel eens huilen bij honger of moe zijn. Of ziekjes. Een schattige baby die geliefd is door iedereen. In het bijzondere door haar 100ste oudere neefje.
Zo ik ga nu afsluiten.
Ik heb verschillende ziekenhuis en chronische ziektes voor de boeg. Maar 1 ding ben ik zeker. De zorg in Spanje is TOP.
Een zeer mooie collectie!
Ik ben Belgische, getrouwd.
Woon sinds 2017 in regio Moraira
Cumbre Del Sol.
Ondanks ons gezinnetje bestaande uit 2 kinderen met partner en 2 kleinkinderen. Die in Belgie wonen.
Hebben wij nog geen seconde spijt dat we naar Spanje zijn geëmigreerd.
Voor onze gezondheid doet de Spaanse natuur en atmosfeer ons erg veel deugd aangaande pijn. Wat nog steeds aanwezig is maar minder dan in het koude België. Uiteraard leer ik Spaans want ik vind dat nodig. Ik vind dat je de taal van je woonplaats moet leren spreken. Ik heb zonder dat ik het wist een talen knobbel door eerst Grieks te leren tijdens revalidatie’s van veel orthopedische operaties. Ons plan was om naar Griekenland te gaan wonen. Maar door de grote crisis daar heeft onze Griekse vriend het ons afgeraden. De beslissing deed enorm veel pijn. Maar nu zijn mijn echtgenoot en ik sUper gelukkig dat we de raad van onze Griekse vriend hebben opgevolgd. Was al dat Grieks wat ik geleerd heb. Maar Spaans geweest. Toch kan ik al een beetje Spaans spreken. En start in september met Spaanse cursus samen met mijn hartsvriendin en buurvrouw. Samen gaan we 2 x per week Spaanse lessen volgen. En met 2 stimuleer je elkaar hè. Mijn man begrijpt veel Spaans maar durft het minder te praten. Ondanks het fijt dat wanneer je moeite doet, je geholpen wordt om ermee door te gaan. Ik heb de gewoonte luidop te leren thuis. Zo vangt hij veel op van mij. En gebruikt hij het ook stilaan steeds meer. Ik persoonlijk vind het spijtig dat personen die hier wonen weinig interesse tonen in de Spaanse taal. Wat een mooie taal. Ik vind dat je je moet aanpassen aan de taal van het land waar je woont. Al heb ik nu zeer veel problemen met onthouden. Ik heb 2 jaar Epilepsie, Die gelukkig onder controle is door medicatie. Maar kan bijna niks onthouden. Iets wat ik met de Neuroloog waar ik patiënt bij ben. Zeker om zal vragen. Ik heb veel verschillende chronische ziektes. Met constante pijn. Ik hoop nu echter wel dat ik niet de diagnose Alzheimer krijg bij nader onderzoek. Naar de oorzaak. Mijn mama had namelijk Alzheimer dus ik weet wat het is . Niet alleen voor jezelf maar ook voor je echtgenoot en kinderen en kleinkinderen. Maar ik ga nu niet doemdenken. Ik heb de vraag gesteld bij de diagnose Epilepsie. Of ik toch geen Alzheimer zoals mijn mama. Of Parkinson zoals mijn lieve papaatje , wat bij hem gelukkig, toch snel is gestabiliseerd met medicatie. Wat mer Alzheimer moeilijker is zoals we het hebben meegemaakt met ons lieve mamaatje.
Ik hoop snel onderzoeken te hebben aangaande het vergeetachtig zijn. Ik heb nu altijd een boekje bij mij. Waar ik alles meteen in noteer. Zodat ik niks vergeet. Vooral belangrijke dingen. Maar ik hoop en denk dat dit op de duur mijn dagboekje zal kunnen worden, hopelijk.
Wij zijn vooral sUper gelukkig met ons tweetjes hier in Spanje wonende.
Goed overlegd met onze dochter en zoon wat belangrijk was voor ons. Maar zij wisten dat onze droom in de zon gaan wonen als we in pensioen waren. Wat door arbeidsongeval bij mijn man en mijn vele orthopedische operaties rond dezelfde periode. Beide niet meer kunnen werken op 54 jarige leeftijd of het werd een rolstoel. Dan is de keuze door de schrik daarin te belanden. Een Belangrijke diagnose. Waarbij wij meteen als beide een verschillende zelfstandige zaak. Moeilijk maar toch snel gehandeld en beslist niet meer door te gaan met onze eigen zelfstandige zaak. Ik heb de diagnose gekregen van 2 schouder operaties toen mijn echtgenoot aan het revalideren was in bed in stoelstand liggen. Wegens slechte diagnose. Bij arbeidsongeval. Hadden we pas de juiste diagnose bijna 3 maanden later in een ander ziekenhuis. Dus heb ik gevraagd aan de chirurg of ik mijn operaties
Kon uitstellen tot mijn echtgenoot beter was na revalidatie. Dat kon. Ik ben ongeveer 2,5 jaar later geopereerd. Uiteindelijk 3 x aan mijn schouders, namelijk: links2 x en rechts 1 x. Of omgekeerd. Alles staat getypt en wordt telkens aangepast bij een nieuwe operatie wat uiteindelijk 12 orthopedische operaties en 1x spataderen. Op 24/12/ 2016 denk ik. Inderdaad de dag van kerstavond. Ik dacht dat is nikske. Maar dit viel eigenlijk best wel tegen op kerstavond en oudjaar avond. Maar ik was al blij dat de chirurge dit voorstelde. Dit was snel na mijn consultatie. Ik dacht ik kan er maar vanaf zijn. Ik heb ook een nieuwe knie links. Ik heb een drie dubbele hernia nek operatie gehad en een drie dubbele hernia rug operatie. 6 maand na de laatste operatie aan mijn rug was ik bijna pijnvrij en pijnstillers vrij. Toen is er een oude man in slaap gevallen achter zijn auto stuur en in mijn zij flank van mijn bestuurders deur ingereden. Sindsdien ben ik niet meer pijnvrij. Daar er een 2’de x whiplash. En Back-plash rug-plash werd vastgesteld. Met de diagnose dat ik waarschijnlijk nooit meer pijnvrij zou zijn. En idd is dat zo. Maar daar leer je ergens mee leven en genieten van de mooie momenten die de pijn efkes doen vergeten. Bijvoorbeeld als ik een namiddag naar een life optreden ga en dan veel dans kom ik pijnvrij thuis. Heerlijk. Wat ik dan van poetsen niet kan zeggen.
Ik hoop dat ik met mijn vele woorden niet vervelend overkom. Ik kijk uit naar de 2de trouwdag van onze dochter en haar verloofde, en dan zien we ons 10 jarige kleinzoon haar zoontje ,. En ook 1 jarige kleindochter van onze zoon en partner die 14 dagen langer is blijven zitten in de mama’s warme buikje,, waardoor ze geboren is op mijn man haar Opi Spanje zijn verjaardag. Dat was een hele mooie verassende aangename wonderbaarlijk verjaardag geschenk 💝 en ze is het zonnetje van ons gezinnetje. Altijd lacht ze. Enkel eens huilen bij honger of moe zijn. Of ziekjes. Een schattige baby die geliefd is door iedereen. In het bijzondere door haar 100ste oudere neefje.
Zo ik ga nu afsluiten.
Ik heb verschillende ziekenhuis en chronische ziektes voor de boeg. Maar 1 ding ben ik zeker. De zorg in Spanje is TOP.
Met vriendelijke groetjes
Martine Boute