Hij begon piano te spelen en kort daarna leerde hij de gitaar kennen, een instrument dat hij koos toen de pianoleraar hem vroeg zijn vingernagels te knippen zodat ze geen geluid zouden maken bij het spelen van elke toets. Ze zegt dat de gitaar voor haar een vrouw is, een instrument dat kan overbrengen wat je voelt, wat je bent.
Haar gevoeligheid en liefde voor muziek komt tot uiting in elk woord dat ze zegt, en dit is zonder twijfel een van de bepalende factoren geweest voor de gelijkheidsafdeling van de gemeenteraad van Dénia om haar te erkennen op de Internationale Dag van de werkende vrouw.
Concha Ballester werd geboren in 1960 en muziek maakte altijd deel uit van haar leven, hoewel er geen professionele muzikant was onder haar familieleden. Maar zij en haar broer wilden muziek studeren en hun ouders deden hun best om voor beiden lessen te volgen aan het conservatorium van Alicante.
Zijn vader verliet zijn bedrijf als ze les hadden in de hoofdstad van de provincie, en de hele familie ging daarheen in processie. De kinderen om te studeren en de ouders om een wandeling te maken tot het einde van de lessen. Ondanks dat het heel moeilijk was om de roosters van de conservatoriumlessen te combineren met die van het instituut, waren de resultaten van beide broers erg goed.
Misschien was ze voorbestemd om les te geven, want al in de schooltests was het resultaat een muziekleraar. In 1983 begon hij te werken aan het Conservatorium van Dénia, een school gepromoot door Agustín Moreno toen Dénia alleen de muziekband had als een plek om muziek te leren. Sindsdien hebben honderden leerlingen tussen de 8 en 18 jaar haar klaslokalen doorlopen, enkele 'muzikale kinderen' op wie ze erg trots is.
Hij heeft ze allemaal muzikaal zien groeien, doelen zien bereiken waarvoor ze samen hebben gestreden en met allemaal heeft hij heel speciale banden gecreëerd die nodig zijn om ze beter te begrijpen.
Concha combineert momenteel haar intensieve werkuren aan het conservatorium met haar gezin - ze is getrouwd en heeft een 27-jarige dochter. En natuurlijk met zijn studie, waaraan hij alle tijd besteedt die hij kan krijgen om voortdurend te worden bijgeschoold.
Studies die hem ertoe brachten zijn kennis te verbreden op gebieden die hij zich een paar jaar geleden niet had voorgesteld, zoals braille, aangezien hij de afgelopen vijf jaar les heeft gegeven aan Estefanía, een blinde student wiens passie muziek is. Vanaf het begin van de lessen ging Concha naar ONCE om meer over braille te leren en haar leerling zo goed mogelijk te helpen.
De lessen met Estefanía zijn anders, omdat de scores, vertaald door ONCE, eerst uit het hoofd moeten worden geleerd en later moeten worden uitgedrukt. Maar het is een zeer bevredigende baan, aangezien hij heeft kunnen verifiëren dat voor zijn student zijn leven muziek is.
Maar naast het conservatorium heeft zijn passie voor muziek hem ertoe gebracht interessante culturele projecten in Dénia te leiden, zoals de Setmana Internacional de la Música, die hij tot twee jaar geleden leidde, of de Dijous al Nàutic-cyclus, die een paar jaar geleden werd gehouden zomers geleden bij de Royal Nautical Club van Dénia. Tegenwoordig werkt hij samen met de dichter Francisco Cejudo om zijn creaties op muziek te zetten en poëzie en gitaarrecitals door het hele land te geven.
Concha Ballester houdt van wat ze doet, en daarom doet ze altijd wat ze wil. En ze beschouwt het niet als iets in haar leven om bijvoorbeeld moeder te zijn. Het was een beslissing die hij vrij nam, zoals alle beslissingen die hij in zijn leven heeft genomen, en waarvoor hij wist dat hij andere dingen zou moeten opgeven. Hij zegt dat zijn familie "verdient alles" na het werk, en daarom besteedt hij al zijn tijd aan hen.
Bij de herkenning zal ze vooral haar moeder herinneren, de eerste vrouw in haar leven, maar ook degene die ze als haar peetvader beschouwt: Joaquín Boscà, promotor van gitaarles in Dénia.
Zoals Concha zelf zei: "van al het werk dat gedaan is, blijft er iets over". Vandaag krijgt ze erkenning in de plenaire zaal van het stadhuis op de Internationale Dag van de Werkende Vrouwen.
